Hidupnya Jiwa Adalah Kerana ILMU, Maka Rebutlah ILMU, Matinya Jiwa Adalah Kerana Kejahilan, Maka,Hindarilah Kejahilan. Biar Zaman Berubah, Tetapi Hati Jangan Goyah, Silakan Masa Berganti, Tetapi Keyakinan Jangan Mati, Ia adalah Intan Paling Mahal, Berharga dan Permata Penyeri Jiwa. Jaga Iman Kukuhkan Hati Demi Islam yang Hakiki...

Rabu, Julai 30, 2008

pisang 0h pisang,sayang nak tebang...


"yong...tebang ke?"abah bersuara.
"tebanglah abah..kene saman ngan majlis perbandaran karang..abah jgk yg ssh.."ayong memujuk.
"sayangla abah nak tebang.."jawab abah.sdih je muke abah mase tu..
"nak buat camane bah...elok abah tebang sementara die tak berbuah lagi.karang kalo dah berbuah, lagi sayang nak tebang.."ayong tak kire..apepun,ayong kene pujuk jgk abah.

"tebang ajela...."mama mencelah.sambil geram kot tu sbb dh sebulan, abah x mo tebang2 jgk pokok2 pisang depan pagar rumah.
bukan sebatang..
bukan 2 batang..
bukan jugak 3 batang...
tapi.......
7,8,9 batang pokok pisang tersusun kat luar pagar rumah.
melambai2....bak penyambut tetamu pada sesiape jua yang melalui rumah kami ni.

abah senyap...
kejap pegi tengok pokok pisang yang sebelah sini..
sekejap pegi tengok pokok pisang yang kat sebelah sane.
berfikir agaknye..

ayong ikut je mane abah pegi.
abah pegi sane ayong pegi sane.
abah pegi sini ayong pegi sini...

kat pokok pisang yang paling hujun abah benti.
"tebang ke yong..?"sayu abah tanye.
sambil tangan abah cantas daun2 pisang yang kering.
"tebangla bah..."
abah senyap je.
"tak pun, abah koreklah tanah die, kite alih tanam kat belakang".
dalam hati ayong : belakang..?kat mane lagi abah nak tanam?kat blakang pun dh banyak pokok pisang.kawasan belakang yang seluas separuh gelanggang badminton tu dah penuh dengan pokok2.pokok pisang..jambu...sukun..rambutan...dragon fruit pun ade.dengan sebatas kacang botol yang dah bcampur2 ngan kangkung.tapi takpela..kot abah nak tanam jugak pokokpisang yang kat luar tu jugak, ayong buat2 lupe jelah yang kawasan blakang tu dhpenuh.kesian plk kat abah.sayang betul abah kat pokokpisangdie.

"bah,nak tebang ke nak angkut bawak masuk dalam tanam kat blakang?"
"tebang ke yong?abah tanye lagi.
"ikutla abah.."sayu lak ayong abah tanye2 macam nak ayong sebut 'takyahlah bah'.

tas..tas,...tas... parang di tangan abah libas.
tas..tas..tas...tumbang si pokok pisang....
abah tebang jugak akhirnye.

"nak tebang sekejap je" sambung abah.
"nak tanam ni dulu..lamenye abah tunggu....berbulan2..."
"tu la sebab abah sayang nak tebang.abah tanam dr die kecik...sampai besar ni.bile dah besar mcm ni, kene tebang."
"orang yong...macamnila.kalau kite sungguh2 usaha kan sesuatu..kite mesti sayang sangat2 kat barang tu."

"bukan macam ma kamu tu...die tak tanam...tu yang die pun beriye suruh abah tebang tu." hehe..abah sempat nyindir mama yang tengah mengorek n mncantas2 pucuk ubi kat pagar belah sane.

"awak tu memang..."mama pulak menjawab.hihi..ayong dok tengok je diorang berdua bebel..seronok tengok ma ngan abah ni gaduh mulut..kuikuikui.
"saye tak suruh awak tanam pokok pisang kat depan umah..org depan rumah tanam pokok bunge..awak tanam pokok pisanglah, ubilah..manela orang tak marah.."
hehe..betul gak ckp mama.
memag xde pun org kat taman perumahan ni tanam pokok berbuah kat depan pagar.
lagipun, ikut undg2 majlis perbandaran,x boleh...untuk menjauhkan dari ancaman si haiwan perosak durjana.tapi abah ni, minatnye kesitu...jadi, die tak kisah dah, asal ade tanah je.

"nanti, kalau kene saman,baru awak tau.."mama menyambung lagi.
hihi...nasib baik mama smash abah sikit je.

tapi, abah pun betul jugak...mane die tak sayangkan..sebab die yang tanam...

sejak dari haritu sampai harini,ayat abah tu tengiang2 lagi kat telinga ayong.
"kiteni, kalau kite yang usahakan sesuatu,kite mesti sayang sebab kita dah susah payah buat untuk dapatkan.."

betullah tu.sangat2 betul bah..termenung ayong kejap lepas abah cakap camtu.

"yang ni yong,nak tebang jugak ke?"abah tanye lagi.
"tak payahlah bah.esok2lah pulak."tak jadi ayong nak suh abah tebang semuenye.
"yang tu pun tak payahlah yong ye..abah sayanglah.sebab tengah berbuah"sambung abah, sambil tangan die capai setandan pisang yang hijau lagi warna die.
"he'emm..yang tu tak payahlah bah...sayang pulak.ayong tengok pun tak sampai ati nak tebang.kite tunggula sebulan due lagi baru kite tebang"
dalam hati ni sebenarnye ayong takut,takpe ke tggu sebulan due lagi?

"abah dah bersihkan kawasan ni elok2..abah rase takpekot..."jawab abah, macam tau2 je ape ade dalam ati ayong.hehe.

habislah sepetang tu kami bersama si pohon pisang..

moral of the story..:
1)sayangilah kedua ibubapa anda..sebab ayong sayang mama abah ayong...(wlaupun out of topic,tapi taklah,in topic gak ape..)
2)tanamlah pokok pisang di tempat yang sepatutnye...(abah tanam kat tempat yang sepatutnye..cume..)
3)bila kita mengusahakan sesuatu...kita mesti sayang lebih pada benda tu.jadi, kalau nak buat ape2, sungguh2lah sikit...(hmm?ape ayong tulis ni???)
4)contohilah abah...sayang dengan apa yang diusahakannya..
5)contohilah mama...tolong jugak abah walaupun geram kata abah..
5)contohilah ayong..sebab....(eh, tak payahlah.sebab ayong anak mama abah,jadi, sesape yang contohi mama abah mesti automatically contohi ayong jugak.hehe)
6)jadilah seperti pokok pisang...walaupun hidupnya sekali cume..tapi buahnya banyak x terkira..

dahla tu.penatla.
moral of the story ni sebenarnye ayong nak cakap pasal something yang memang very2 important tau,which is......
7)patuhilah arahan majlis daerah untuk tidak menanam tanaman kontan (iaitu pohon bebuah).kerana ini akan menggalakkan lagi haiwan perosak yang jahat seperti sitikusperosak yang bukan sahaja dapat mencari makanan sesuka hati, malahan akan mengganggu gugat ketenteraman jiran tetangga yang lain apabila mereka si perosak ini membiak.....

ok...itu saje..
pisang 0oo pisang..abah sayang nak tebang pun, nanti kene tebang jugak..

hari ini dalam sejarah

listen through the lyrics

kerana ALLAH sentiasa bersamamu

kerana  ALLAH sentiasa bersamamu